กลิ่นตัว(ปัญหาโรงเรียนหญิงล้วน)เป็นคนอินเดีย

คืออยากจะถามว่าควรทำไงดีเราไม่มั่นใจในตัวเองเลยค่ะเรื่องกลิ่นตัวตอนนี้ก็อายุ14ปีล่ะแต่รู้สึกไม่มั่นใจเรื่องกลิ่น งั้นเข้าเรื่องเลยนะค่ะ คือว่าเราน่ะเกิดที่เมืองไทย พ่อแม่เป็นแขกแล้วที่บ้านก็กินอาหารอินเดียแล้วกลิ่นมันติดตัวตลอดพยายามจะเลิกทานอาหารอินเดียแต่แม่ทำอาหารไมยไม่ได้แล้วตอนเราขึ้นป.3เพื่อนชอบล้อว่าเราไม่อาบนํ้ามาแต่เรสอาบนํ้าไปโรงเรียนตลอดมันเลยทำให้ดรารู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองพอเรสฉีดนํ้าหอมครูที่โรงเรียนก็หาว่าร่านมาหสผัวหรอแล้วมันก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยจนเนสขึ้นม.1เราได้มีโอกาศย้ายเข้ารร.ใหม่ แต่เราก็ยังมีปัณหาเรื่องกลิ่นตลอดเวลาเดินผ่ายเพื่อนเพื่อนก็ชอบเอามือปิดจมูกแล้วบอกว่าเหม็นเราเฟลเรื่องนี้มากเรสก็พยายามทำตัวให้หอมตลอดแต่มันก็เป็นแบบนี้เรื่อย เรื่อยๆตลอด รู้สึกอายมากกับเรื่องนี้มากจนไม่กล้าพูดกับใครพยายามจะอยู่ห่างกับคนอื่นตลอดแต่พอขึ้นม.3ก็รู้อีกทีไม่มีเพื่อนเลยค่ะ55+ 😭 ไม่ใช่แค่เรื่องเดียวแต่มันมีปันหาอีกหลายเรื่องในตัวเราจนรู้สึกแย่ทั้งพูดภาษาอังกฤษไม่ได้เรียนไม่เก่งคนที่ใาคบกับเราส่งนใหญ่ก็คิดว่าเราเป็นแขกแล้วเรียนเก่งแต่พอรู้ว่าเราเรียนไม่ได้ดรื่องก็หายกันหมดเพื่อนตอนเรียนประถมก็ย้ายไปตามที่ต่างๆเราเลยไม่อยากเข้าไปยุ่งด้วยเพราะพวกเค้ามีความสุขกับเพื่อนใหม่ส่วนเราก็จมปรักที่เดิมเราอยากเรียนอังกริดเก่งแต่มี่บ้านก็ไม่ได้รวยให้ไปเรียนพิเศษแล้วเราก็เป็นคนจำยากด้วย โตขึ้นก็รู้สึกห่วงอนาคตตัวเอง555+ 

ความรู้สึกตอนนี้คืออยากมีชีวิตต่อเพื่ออนาคตแต่เรากลัวที่เพชนหน้ากับเรื่องอนาคตอยากตายไปให้จบๆแต่เรสกลัวพ่อแม่ร้องไห้เค้าลำบากมาทั้งชีวิตแต่เรากลับไปพยายามพ่อแม่เราไม่ได้เรียนหนังสือแต่เค้าส่งเราเรียน เรากลัวว่าในอนาคตเราไม่สามารถเลี้ยงดูพวกเค้าได้เราอยากเลี้งดูพ่อแม่จนวินาทีสุดท้ายอยากมีงานดีๆ จบสูงที่แม่หวังไว้ มีบ้านให้แม่อยากให้เค้ามีความสุขแต่เราอยากทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างเรากลัวเราตายไปใครจะดูแลพวกเค้าถ้าไม่ใช่เรา ตลอดที่ผ่านมาเรารู้สึกโกรธตัวเองด้วย เราชอบด่าพ่อแม่ตัวเองเวลาไม่ได้ดั่งใจเราเป็นอารมณ์ร้อน รู้สึกเหนื่อยกับตัวเองพ่อแม่ควรพบเจอสิ่งที่ดีกว่านี้ เราไม่น่าเกิดมาเป็นลูกเค้าเลยเราควรทำไงดีเพราะสังคมประเทศไทยอังกฤษคือสิ่งที่สำคัญ อยากเรียนแต่จำไม่เก่ง อยากให้ทุกอย่างจบสิ้น